Puber
Ondanks twee lagen gewapend beton als filter tussen ons in, daalden de seksueel en blasfemisch getinte opmerkingen kraakhelder op ons neer. Zoon had wat games via internet aangeschaft en was de boel aan het downloaden. Om het proces te bespoedigen, spoorde hij zijn computer aan met jargon dat ik, toen ik zijn leeftijd had, alleen kende uit boekjes in vier talen met afbeeldingen die aan duidelijkheid niets te raden over lieten en die ik in het diepste geheim onder de dekens bekeek. Ik haalde het niet in mijn hoofd om het bedoelde taalgebruik hardop te bezigen. Door games als Grand Theft Auto, hebben de voorheen louter erotisch bedoelde termen als Fokking, Bitch en Slut, hun weg van de ouderlijke sponde naar de tiener-, en puberslaapkamer gevonden. En daarmee is de erotische glans er ook meteen een beetje af.
Ik vroeg hem naar de redenen van zijn onmin. ‘Jonge,’ zei hij, ‘dat internet is niet vooruit te branden.’ Ik kreeg een verhandeling over mbits per seconde, over routers, bedrade en draadloze verbindingen en over splitters en signaalversterkers. Het samenstel van alle ingrediënten zou het downloaden en stuk sneller, en het leven een stuk mooier maken. Hij ging weer naar boven. De Weerpiet (Paulusma) stuurde aan op 27 graden en een onbewolkte dag, maar er moest gedownload worden. Ik liet het wel link uit mijn hoofd om zoon te informeren over de standaard in 1976, toen ik net zo oud was als hij nu is. Toen liepen we in de weilanden, vingen salamanders, lagen op onze ruggen in het hoge gras met een spriet in de mondhoek, en keken naar de altocumulus. Zijn vrienden en hij vangen trojans, lopen virtueel in Los Santos en kijken alleen nog in de cloud. Alles moet van achter de computer te doen kunnen zijn en die voorwaarde wordt in de vakantie alleen maar dwingender. Zoon werkt zich dan bij voorkeur horizontaal door het leven, behalve als hij naar bed moet. Als we hem uit ongerustheid vragen of hij wel een leuke vakantie heeft, dan kan het niet beter. Hij heeft zich ten doel gesteld om voor zijn twintigste levensjaar tenminste 90 procent van de Youtube-filmpjes te hebben bekeken en daarbij ligt hij inmiddels voor op schema.
Toen het einde van de vakantie naderde, hebben we hem voor de keuze gesteld: of de laatste vrije week langzaam toewerken naar normale wektijden, of de eerste schooldag cold-turkey om zeven uur zijn bed omkieperen. Hij koos voor de eerste optie. De laatste week van de vakantie heeft hij serieus gebruikt om zijn eerste stapjes weer te zetten en na drie dagen kon hij zich weer zelfstandig verplaatsen. Nu alles weer goed lijkt te komen, openbaart zich alweer de volgende hindernis. Volgende week vertrekt hij met zijn klas voor een kleine week naar het zuiden van Frankrijk. Er is een prachtig programma opgesteld en… er is geen wifi. Zes dagen lang niet eens langzaam internet. Nee, helemaal niks. Nada. Jammer dat ik niet mee mag. Ik had graag willen zien hoe hij zich door die onmenselijke beproeving zal slaan.
Terug naar Ruben
Ik vroeg hem naar de redenen van zijn onmin. ‘Jonge,’ zei hij, ‘dat internet is niet vooruit te branden.’ Ik kreeg een verhandeling over mbits per seconde, over routers, bedrade en draadloze verbindingen en over splitters en signaalversterkers. Het samenstel van alle ingrediënten zou het downloaden en stuk sneller, en het leven een stuk mooier maken. Hij ging weer naar boven. De Weerpiet (Paulusma) stuurde aan op 27 graden en een onbewolkte dag, maar er moest gedownload worden. Ik liet het wel link uit mijn hoofd om zoon te informeren over de standaard in 1976, toen ik net zo oud was als hij nu is. Toen liepen we in de weilanden, vingen salamanders, lagen op onze ruggen in het hoge gras met een spriet in de mondhoek, en keken naar de altocumulus. Zijn vrienden en hij vangen trojans, lopen virtueel in Los Santos en kijken alleen nog in de cloud. Alles moet van achter de computer te doen kunnen zijn en die voorwaarde wordt in de vakantie alleen maar dwingender. Zoon werkt zich dan bij voorkeur horizontaal door het leven, behalve als hij naar bed moet. Als we hem uit ongerustheid vragen of hij wel een leuke vakantie heeft, dan kan het niet beter. Hij heeft zich ten doel gesteld om voor zijn twintigste levensjaar tenminste 90 procent van de Youtube-filmpjes te hebben bekeken en daarbij ligt hij inmiddels voor op schema.
Toen het einde van de vakantie naderde, hebben we hem voor de keuze gesteld: of de laatste vrije week langzaam toewerken naar normale wektijden, of de eerste schooldag cold-turkey om zeven uur zijn bed omkieperen. Hij koos voor de eerste optie. De laatste week van de vakantie heeft hij serieus gebruikt om zijn eerste stapjes weer te zetten en na drie dagen kon hij zich weer zelfstandig verplaatsen. Nu alles weer goed lijkt te komen, openbaart zich alweer de volgende hindernis. Volgende week vertrekt hij met zijn klas voor een kleine week naar het zuiden van Frankrijk. Er is een prachtig programma opgesteld en… er is geen wifi. Zes dagen lang niet eens langzaam internet. Nee, helemaal niks. Nada. Jammer dat ik niet mee mag. Ik had graag willen zien hoe hij zich door die onmenselijke beproeving zal slaan.
Terug naar Ruben
Reacties
Een reactie posten