Groeten

Ik ben nu vriend van Jan Akkerman. U kent hem wel, de meestergitarist die we kennen van Focus en zijn prachtige solowerk van recentere tijden. Persoonlijk heb ik de man een stuk of zeven keer live zien optreden en slechts één keer ontmoet. Nou ja, ontmoeten is een groot woord. Jan stond geprogrammeerd in Tivoli, Utrecht. Het was de tijd dat ik nog in Nieuwegein woonde. Samen met wat vrienden zou ik naar het concert gaan, en voor ik op de fiets stapte, kuste echtgenote mij een goede reis toe en zei dat ik Jan vooral de groeten moest doen. We waren al vroeg in de zaal om een biertje te pakken. De band was er ook al. Gewoon in de zaal. Jan sprak met de bezoekers, en ook drummer Ton Dijkman en bassist Manuel Hugas liepen rond. Na een tijdje liepen Manuel en Ton naar het podium. Een teken dat de aanvang aanstaande was, maar ik moest nog even piesen. Ik ging dus snel naar de wc, en op het moment dat ik de rits naar beneden trok, realiseerde ik me dat de man naast mij het Onderwerp van de avond was. Wereldtriomfen had hij gevierd, de leden van Deep Purple en Led Zeppelin kwamen speciaal voor hem naar concerten van Focus. Jan Akkerman, de meester; en ik stond die avond naast hem te pissen. Wat moet je zeggen? Vol ontzag was ik, en daarom stond ik er ook met de bek vol tanden. Tot dat ene heldere moment. Ik keek over het schaamschot heen en zei: 'Je moet de groeten van mijn vrouw hebben.' Jan keek me aan. Hij glimlachte, schudde de laatste druppeltjes weg, borg zijn lid weer op, ritste de gulp omhoog. 'Doe de groeten terug' zei hij.

Prima Donna heeft nog nooit zo mooi geklonken als die avond. Fantastisch! Doe de groeten terug. Yes! En nu, twaalf, dertien jaar later, ben ik eindelijk zijn vriend. Op Facebook weliswaar, maar Jan heeft de moeite genomen om mij te accepteren. Hij zal het vast nog geweten hebben: dat is die vent die mij in Tivoli de groeten van zijn vrouw moest doen toen we stonden te pissen. Vriend van Jan Akkerman. Waar zouden we zijn zonder het goddelijke internet?

Terug naar Ruben