Nieuws

Omdat ik al een paar jaar niet meer in Bolsward woon, ben ik voor de nieuwsvoorziening die ik nodig heb voor deze column, voor een groot deel afhankelijk van internet en de website van deze krant. En daar kom ik steevast tot de conclusie dat Bolsward een rustig, ietwat ingeslapen, elfstedenstadje is, waar, behalve op tweede pinksterdag en tijdens Heamiel, weinig te beleven valt. Natuurlijk, er is een piskruis op de Bargefenne geplaatst, ik weet het, maar ander groot nieuws heb ik de laatste tijd niet gelezen. En toch is er nieuws; dat kan niet anders in een stad met tien-, elfduizend inwoners. Elk met een eigen verhaal. Dat van Henk bijvoorbeeld, en zijn nieuwe gitaarschool. Het verhaal van mijn ouders, bij wie elke beweging die ze maken pijn doet. Mijn moeder van 85, mijn vader van bijna 88, die nu nog moeten ondergaan dat anderen met enige regelmaat rotzooi in hun tuin kieperen. Het verhaal van Gerrit met zijn mooie vintage hifi platenspelers. Succesverhalen en verhalen over zieke geesten. Verhalen die bestaan, maar die we niet lezen omdat ze niet worden opgeschreven. En dan, ineens, is er wel weer wat te melden. Vandaag las ik over het stadhuis. Ambitieuze plannen om het mooiste gebouw van Friesland, het gebouw waarin ik ben getrouwd door Annemarie Jorritsma, om te bouwen tot cultuurcentrum. Musea, bibliotheek, kunstarchief. Waarom heeft Bolsward daar in vredesnaam zo lang mee gewacht? Goedkeuren en de schep in de grond. Dan gebeurt er, sinds Henk met zijn gitaarschool, eindelijk weer eens iets moois in Bolsward.

Terug naar Ruben 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Geacht schoelje

Val

Bladblazer