Bezet

Situatie: een winderige, koude Nederlandse kustlijn, de marinehaven van Den Helder binnen bereik, een strandtent met een tafeltje en drie stoelen. Ik op één van die stoelen, bakje kibbeling op tafel. Toen ik vanaf de stoel de andere tafeltjes peilde, dacht ik even dat ik een waarschuwingsbordje had gemist. Er werd geen woord Nederlands gesproken. Het waren zonder uitzondering Duitsers die mij omgaven. Vriendelijke Duitsers, zeker, maar toch. Geen landgenoot te bekennen. Mocht ik daar eigenlijk wel komen? Werd ik niet meer dan gedoogd? Ik ga nu geen grapjes maken over ‘40-’45, dat komt zo. Een week later namelijk, hoorde ik het verontrustende bericht op de radio dat Luchtmachtbasis Leeuwarden onbereikbaar was geworden. Was de basis aangevallen? Waren onze dure F16’s naar de kloten geschoten in een tweede Pearl Harbor? De opgegeven reden zou een dergelijke uitleg kunnen rechtvaardigen, want er waren problemen met de bezetting, aldus de woordvoerder. En dát was in ‘40-’45 ook zo. Er waren toen zelfs heel veel problemen met de bezetting. Shit, dacht ik. Het zal toch niet waar zijn? Niet dat ik direct aan een inval van de Duitsers dacht, die zaten lekker in onze strandtenten aan de kust, maar de Russen? De Turken? Of allebei tegelijk. Als een soort sandwich. Het zou zomaar kunnen. Ik zette Radio Oranje aan, maar geen woord over een bezetting. Dus wat was het dan wel? Nou, er konden geen klachten meer worden ingediend, want onze krijgsmacht was aan het oefenen. Geen capaciteit, en dus problemen met de bezetting. Niets aan de hand. Alles was goed, maar u begrijpt dat ik toch wel een beetje was geschrokken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Geacht schoelje

Val

Bladblazer