Boontjes
Ik moest boontjes hebben en het lot had mij de weg naar een authentieke groenteboer gewezen. Zo eentje met kisten voor de deur en een toonbank in de winkel. Ook voor de toonbank trof ik kisten aan, en in alle kisten zat prachtige verse groente. Ik moest slechts één vrouw voor mij dulden, maar dat gaf niet. Ik had de tijd. ‘Twee kilo sperzieboontjes,’ zei ze. De jonge knaap achter de toonbank liep naar de kist boontjes, deed een handje in een zak en liep twee meter verder naar de weegschaal. 157 gram. Ik hoorde hem denken: dat is nog geen twee kilo. Hij liep terug, deed er weer een handje in en liep terug naar de weegschaal. Kennelijk hadden we hier te maken met een vakantiewerker die zich de specifieke eigenschappen van het metrische systeem der maten en gewichten nog niet volledig eigen had gemaakt. Inmiddels zaten we op 692 gram; nog een kwartiertje te gaan. Ik suggereerde dat de jongeman misschien wat meer boontjes in de zak kon doen voor hij naar de weegschaal liep, maar ik teken